Terorizam 
Vrsta: Seminarski | Broj strana: 17 | Nivo: UDG Podgorica

UNIVERZITET DONJA GORICA
HUMANISTIČKE STUDIJE
Terorizam
- seminarski rad-
Samir Rebronja, 09/045D
Vlado Bjelica, 09/027D
Podgorica, april 2010. Godine
Sadržaj:
Uvod…………………………………………………………………….3
Terorizam kroz istoriju...................................................................4
IRA i ETA.......................................................................................10
Terorizam u Palestini...................................................................12
''Al-Kaida''.....................................................................................13
Borba protiv terorizma.................................................................15
Zaključak…………………..………………………………………….16
Uvod
„Terorizam je smišljena upotreba nezakonitog nasilja ili prijetnje nezakonitim nasiljem radi usađivanja straha, s namjerom prisiljavanja ili zastrašivanja vlasti ili društva kako bi se postigli ciljevi koji su politički, vjerski ili ideološki. Izraz teror je prvi put upotrijebljen tokom francuske građanske revolucije, kako bi se ukazalo na opšte stanje straha koje je namjerno stvoreno u političke svrhe. Terorizam se treba posmatrati kao izraz političke strategije, te u skladu sa time definiše se kao tajno djelovanje pojedinaca, nelegalnih organizacija kroz nezakonitu upotrebu sile ili nasilja protiv osoba ili imovine kako bi se izvršio pritisak na vladu, civilnu populaciju ili neki njihov segment, u cilju postizanja političkih ili društvenih ciljeva. Terorističkim akcijama pojedinih organizacija se nastoji skrenuti pažnja na probleme tih skupina i frakcija, a najpogodniji način za postizanje tih ciljeva jesu ubistva predstavnika države i nedužnih građana i napadi na društvena dobra. Kada se u nekoj državi uprava služi takvim aktima riječ je o strahovladi. Među ciljevima terorizma najčešće možemo sresti one političke ili nepolitičke prirode, a među političkim ciljevima najčešći su sticanje vlasti, održavanje vlasti i uticaj na vlast. I tu terorizam služi samo kao sredstvo za postizanje ciljeva, a primjena terorizma pri održavanju vlasti puno je ređa, ali je takođe prisutna pojava, pogotovo u državama južne Amerike i Afrike. Takođe nalazimo i mnogo primjera sprovođenja terorističkih aktivnosti kojima je cilj uticati na vladajuće strukture svoje ili druge zemlje, bilo posredno ili neposredno. Terorističkim činom ne želi se nužno steći ili promijeniti vlast, već se želi i prisiliti na određene postupke i odluke koje nisu u skladu sa zakonom. Kao primjer može poslužiti napad na željezničku stanicu u Madridu, 11.10. 2004. Taj napad je natjerao špansku vladu da povuče svoje vojnike iz Iraka. U nepolitičke ciljeve možemo ubrojati vjerske, ubijanja šiita i sunita u Iraku, nacionalne, pokušaj stvaranja Čečenske države u Rusiji, i druge.“
Terorizam kroz istoriju
“Terorizam je način da se oslabi politička vlast. To je prijetnja po bezbjednost, ali gotovo suprotna od nuklearne. Umjesto velikog udara praktikuju se manji napadi. Teroriozam je jako teško definisati. Neki teoretičari kažu: „Ono što je terorizam za nekog to je sloboda za drugog“ . Zavisi iz koje se perspektive gleda. Za Britance su Indijanci koji su učestovali u „Bostonskoj čajanci“ bili teroristi, a sa druge strane za Amerikance su bili rodoljubi koji su pokušavali da iskažu svoju političku poentu. Isto se može reći i u slučaju Gavrila Principa. Dok je on za Srbe bio simbol borbe protiv Austro-ugarskog ugnjetavanja, za sve ostale on je bio terorista koji je započeo I svjetski rat, jedno od najvećih stradanja u ljudskoj istoriji. Danas teroristi koriste kao argument teoriju da je njihov način borbe jedini preostali u ratu slabih protiv jačih. Time se pretežno misli na SAD. Oni tvrde da su SAD najveća opasnost po bezbjednost. „Njihove bombe ne razlikuju civile i vojsku, a ni djecu i žene“ . Navode se primjeri Hirošime i Nagasakija, Vijetama, Zalivskog rata... Naziv terorizam je prvi put upotrijebljen u francuskoj revoluciji. Vladavina Maksimilijana Robespjera je okarakterisana kao „vladavina terora“. Njegovi jakobinci su pogubili oko 12 000 ljudi. Ipak to se ne može povezati sa modernim terorizmom, jer su jakobinci bili na vlasti. Još mnogo sličnih događaja su tretirani kao teroristički. Leon Zogoš je bio anarhista koji je 1901. ubio Bilija Mek Inlija , zatim Aleksandar Berkman koji je ubio Henrija Frika 1892. godine, kao i Ignacio Grinjevicki koji je 1881. ubio ruskog cara Alekasandra II. Definiciju modernog terorizma je dao FLN koji se borio za oslobođenje od francuske vlasti. Svakodnevno su ubijani nasumično birani Francuzi. Kada su Francuzi 1956. ubili dva alžirska pobunjenika za tri dana je pobijeno 49 Francuza. Uspesi FLN-a doveli su do uspostavljanja novih terorističkih organizacija u Baskiji (Španija), Kvebeku (Kanada) i udruživanja u marksističke organizacije u Africi i Južnoj Americi. Do 60-tih godina prošlog vijeka ubijanje civila da bi se sijao strah je znatno naraslo i nije bilo strano ni u razvijenim zemljama zapadne Evrope, kao i u SAD. Tada su osnovani „Meteorolozi“ u SAD, „Bader Majnhof“ (RAF) u Nemačkoj, kao i “Crvene Brigade” u Italiji. Terorizam na zapadu je slabog intenziteta u odnosu što dolazi, a to je terorizam na Bliskom istoku. Prva organizacija koja je osnovana na tom prostoru je PLO . Vođa ove organizacije je bio Jaser Arafat. “PLO je preuzeo odgovornost za ubistvo jedanaest izraelskih atletičara na Olimpijadi u Minhenu 1972. godine.” Ono u čemu se ova grupa razlikovala od drugih je to što njeno djelovanje bilo više političko nego iz vjerskih razloga. Zato je Jaser Arafat morao biti „čist“ i predstavljan je kao da nema nikakve veze sa terorizmom. Slična situacija je bila sa Nelsonom Mandelom i njegovim „Afričkim nacionalnim kongresom“. 1979. godine su osnovani „Hezbolah“, „Islamski džihad“, „Alžirska islamska naoružana grupa“. Ono što je najopasnije u vezi islamskog terorizma je to što oni vjeruju da ubijaju protivnike svoje vjere koja ih poziva na to. Zato ne čudi veliki broj terorista samoubica, pomoću kojih je izvršen veliki broj terorističkih napada među kojima je i onaj u Njujorku 11. septembra 2001. Taj napad na Njujork nije imao za cilj nikakve političke pregovore već samo to da izazove SAD. Posle njega je američki predsednik Džordž Buš objavio rat terorizmu, što je dovelo do napada na Afganistan i Irak.

---------- CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU. ---------- 

www.maturski.org 

 

MOŽETE NAS KONTAKTIRATI NA E-MAIL: [email protected]